Syndrom Medei, to złożone zaburzenie psychologiczne, które Grecy zilustrowali sławnym mitem.
Historia Medei daje nam do zrozumienia, że nawet największa miłość może przerodzić się w nienawiść a obsesyjne pożądanie mężczyzny, może zamienić się w okrutny mord na własnych potomkach. Dla kobiety z syndromem Medei, zabicie dzieci, wydaje się być najbardziej wyszukaną karą, powodującą długotrwałe cierpienia „winowajcy” czyli partnera.
W psychologii istnieją różne interpretacje zespołu Medei. Do tej pory, mianem tym określano matkę, która porzucona lub zdradzona, usiłuje odegrać się na partnerze zabijając lub buntując przeciwko ojcu swoje własne potomstwo.
Syndrom Medei jest nie tylko definicją stosowaną w odniesieniu do matek, które fizycznie lub psychicznie zabijają swoje dzieci z miłości do partnera, lecz również odnoszącą się do matek zabijających własne dzieci, bez wyraźnej przyczyny.
W Grecji narodziła się astronomia, filozofia oraz psychologia. Wiele ludzkich zaburzeń zostało opisanych w tamtejszych mitach. Właśnie w starożytnej Grecji po raz pierwszy podjęto próbę „leczenia” zespołu Medei.
Mitologia grecka przekazała nam w spadku wyimaginowane wydarzenia dotyczące Medei, które pod względem psychologicznym, przysłużyły się do wyjaśnienia i zbadania tegoż właśnie zaburzenia. To samo stało się w przypadku kompleksu Edypa lub kompleksu Elektry.
Mit o Medei.
W dziełach pochodzących ze starożytnej Grecji i opisujących mit Medei, kobieta ta, ukazana jest jako okrutna i pozbawiona skrupułów czarodziejka, która z miłości do Jasona organizuje serię krwawych oszustw, uciekając się nawet do magii. Jednak mimo wszystko jej mąż, postanawia ją porzucić i poślubić córkę króla, by w ten sposób uzyskać drogę do tronu.
Rozwścieczona Medea, kieruje swoje okrucieństwo przeciwko Jasonowi, szyjąc i zatruwając złotą suknie swojej rywalki (która umiera w cierpieniach na własnym ślubie). Po dokonaniu morderstwa, decyduje się na zabicie własnych dzieci i czyni to, po uprzednim ich pocałowaniu.
Syndrom Medei – zwany także kompleksem Medei – przypisuje się kobietom, które popełniają dzieciobójstwo z powodu konfliktowej sytuacji z małżonkiem (np. między separacją a rozwodem).
Innymi słowy, dzieci zostają krzywdzone, aby dostarczyć bólu małżonkowi. Stają się one zatem swoistego rodzaju narzędziem władzy. Matce z syndromem Medei nie boli ich zabicie. Dzieci te, przez długi okres czasu, mogą być także ofiarami wielokrotnego wykorzystywania fizycznego i psychicznego. Syndrom Medei jest powiązany z innymi jemu podobnymi np. z zespołem Munchhausena.
Z psychologicznego punktu widzenia w momencie zabicia dziecka, matka osiąga iluzje wszechmocy (typowej dla kryzysów psychotycznych) i zostaje sędzią życia i śmierci.
Jedną z głównych przyczyn zespołu Medei jest nadmierna potrzeba sprawowania kontroli nad drugą osobą. Psychologowie identyfikują różne jej przyczyny u mężczyzn i kobiet. Kobietę, do takiego czynu popycha potrzeba poczucia ekskluzywności i wyjątkowości.
W takich zachowaniach, nie brakuje też spuścizny społecznej. Wśród przyczyn tego syndromu, można także dostrzec lęk przed utratą roli społecznej, ponieważ według tych kobiet macierzyństwo i kobiecość idą w parze. Zespół Medei, może również dotyczyć mężczyzn, lecz w ich przypadku zachowanie podyktowane jest wyłącznie zemstą.
W celu „uleczenia” syndromu Medei, osoba nim dotknięta musi zdać sobie sprawę, że jest nim „owładnięta”. Psychoanaliza może być efektywna, gdy osoba cierpiąca na określone zaburzenie rozpozna, że na niego cierpi i sama poprosi o pomoc. Gdy „Medea” zda sobie sprawę, że stosuje wobec dzieci przemoc fizyczną lub psychiczną, może nareszcie rozpocząć długą drogę analizy. Możliwe, że doprowadzi to do krótkiego lub dłuższego rozstania się z potomstwem.
Zaobserwowanie objawów kompleksu Medei u innej osoby, może nie być łatwe. Jeśli wykorzystywanie dziecka ma charakter fizyczny, mogą pojawić się siniaki i obrażenia (nie zawsze). Musimy zwrócić uwagę na inne szczegóły związane z zachowaniem dzieci (które mogą wdać nam się podejrzane). Wyjątkowo „nienawistne”, małomówne lub w nienaturalny sposób lękliwe dzieci, mogą być psychicznie lub fizycznie wykorzystywane.
Jeśli masz uzasadnione podejrzenia, poproś o poradę psychologa lub terapeutę. Jeśli nic nie zrobisz, wcześniej czy później może dojść do tragedii.
Za błędy przepraszam. Staram się jak mogę 😊. Wyjechałam, gdy byłam “mała” i od 25 nie używam języka polskiego ale pozostał we mnie wielki sentyment do kraju ….. Serdecznie pozdrawiam!
(UWAGA: Wszystkie artykuły, zamieszczone na blogu mają charakter zwykłych definicji i oparte są na ogólnodostępnych wiadomościach zawartych w encyklopediach i materiałach naukowych. Wszystkie opisane informacje, nie stanowią porady medycznej i mogą być niedokładne . Treści, przedstawione są wyłącznie w celach ilustracyjnych i nie zastępują w żaden sposób porady lekarskiej).
Instagram: https://www.instagram.com/anita.j.valerio/
Do napisania tego artykułu zostały wykorzystane wiadomości ze strony : https://mamma.robadadonne.it/sindrome-di-medea/?on=ref
(*Zamieszczone zdjęcie pochodzi z Pixabay)