Pediofobia, czyli strach przed lalkami jest po prostu niewytłumaczalnym lękiem, przed wszystkimi przedmiotami, przypominającymi ludzkie oblicze . Mogą , to być lalki, manekiny , kukiełki . Czasami jest to także paniczny lęk przed samą porcelaną, lateksem ,plastikiem lub też zabawkami.

Występują dwa rodzaje pediofobii: pozytywny – strach na widok lalek; negatywny – ciągły strach przed ujrzeniem lub przed kontaktem z lalką (hipoteza) .

Pediofobia, należy do tak zwanych lęków nabytych . Strach ten tkwi w naszej podświadomości od początku istnienia człowieka (tzw. echa świadomości przodków) i ujawnia się w momentach niebezpieczeństwa . Nasz mózg, nieustannie poszukuje informacji dotyczących zagrożenia – analizuje twarze i emocje .

Dla osób z pediofobią, lalka staje się właśnie zagrożeniem. Przeobraża się w straszny obraz z horroru i napawa uporczywym lękiem oraz uczuciem niepewności . Strach ten jest bardzo silny i niekontrolowany oraz zupełnie nie wyjaśniony.

Do wystąpienia pediofobii, przyczyniają się takie czynniki jak :

– bardzo przykra lub przerażająca sytuacja z dzieciństwa w której lalka, odegrała rolę jedynej obecnej „osoby” (przytulanka do której dziecko płacze)

– szok, związany ze strasznym filmem

– ciągle karcenie w dzieciństwie za niszczenie lub ewentualne zamiary zniszczenia lalek

– strach przed sztucznością

– przerażenie na widok porcelanowej lalki

Do najczęstszych objawów pediofobii należą :

– przyspieszony rytm serca

– przyspieszony oddech

– drżenie

– dreszcze

– krzyk

– ucieczka

– otępienie

– złe samopoczucie

– agresja

– ataki paniki

– zawroty głowy

– nudności

– omdlenia

Podczas „ataku” , osoba z pediofobią za każdym razem przeżywa wcześniejsze nieprzyjemne historie związane z widokiem lalki .

Pediofobia w bardzo dużym stopniu wpływa na życie zarówno prywatne jak i socjalne .

W celu „uwolnienia pacjenta” z fobii , psycholog lub psychiatra stosuje terapię behawioralną, terapię antystresową związaną z powolnym kontaktem z lalkami oraz hipnozę . W szczególnie poważnych przypadkach, lekarz może zastosować niektóre leki jak np. benzodiazepiny lub leki przeciwdepresyjne .

Niekiedy , częste oglądanie horrorów w młodym wieku, może przyczynić się do wywołania pediofobii .

Do najsławniejszych filmów o lalkach należą : „Laleczka Chucky„, „Annabelle”.

O tego typu fobiach, zaczęto mówić w XIX wieku. Wtedy to weszła w życie masowa produkcja lalek (rewolucja industrialna).

Od bardzo dawna z lalkami związanych jest wiele legend miejskich , zabobonów i czarów . Przykładem mogą być afrykańskie praktyki voodoo.

Najpopularniejszymi obiektami pediofobii są lalki wykonane z porcelany z nieruchomymi, pełnymi ekspresji oczami .

Bardzo wiele osób (aż do dojrzałego wieku) sądzi, iż nocą lalki żyją własnym życiem .

Me: https://www.instagram.com/anita.j.valerio/

(UWAGA: Wszystkie artykuły, zamieszczone w kategorii „Psycho-socjologia” mają charakter zwykłych definicji i oparte są na ogólnodostępnych wiadomościach zawartych w encyklopediach i materiałach naukowych. Wszystkie opisane informacje, nie stanowią porady medycznej i mogą być niedokładne . Treści, przedstawione są wyłącznie w celach ilustracyjnych i nie zastępują w żaden sposób porady lekarskiej).

(*immagine utilizzata proviene da Pixabay)