Narcyzm jest zaburzeniem osobowości, charakteryzującym się patologicznym egocentryzmem , deficytem empatii i ogromną potrzebą admiracji .
Określenie to, zostało wprowadzone w 1971 roku przez Heinz’a Kohut’a w „Diagnostic and Statistical Manual of Metal Disorders”.
Syndrom ten , rozwija się we wczesnej młodości i obejmuje 1% populacji. Generalnie, „atakuje” mężczyzn 50-75%. U dzieci, występuje tylko w formie przejściowej.
Narcyz, ma zachwianą percepcję związaną z postrzeganiem własnej osoby . Odbiera siebie w sposób niezmiernie wyidealizowany .
Cechuje go mania wyższości , wielka miłość do samego siebie i głęboki egoizm. Ciężko jest mu nawiązywać prawdziwe relacje z otoczeniem .
Ciagle poszukuje potwierdzenia i potrafi doskonale manipulować ludźmi .
Nie jest zdolny do normalnej reakcji na krytykę i posiada nierealistyczne oczekiwania. Cechuje go, niesamowita obsesja na punkcie wyglądu .
Według narcyza, tylko on posiada super umiejętności i dlatego, zawsze stara się pozostawać w centrum uwagi . Ma przerośnięte ambicje, związane z sukcesem . Nie odczuwa i nie rozpoznaje sentymentów innych osób .
Poszukuje nieustannej uwagi i używa do tego, wielkiej dawki ekshibicjonizmu.
Narcyz wykorzystuje wszystkich!
W relacjach z ludźmi ,rozróżnia tylko dwa kolory: biały i czarny. Albo kogoś uwielbia i idealizuje, albo nie docenia i gardzi . Zawsze na pierwszym miejscu stawia swoje potrzeby . Uwielbia otaczać się osobami z wysokich klas społecznych . Niestety w kontaktach z nimi jest manipulatorem i wykorzystuje ich, do zaspokojenia własnych potrzeb.
Wydaje mu się, że tylko on potrafi dostrzec problemy i rozwiązywać kłopoty.
Jest przekonany, że ludzie go podziwiają i że zazdroszczą mu osobowości , urody i charyzmy . Niesamowicie wręcz wierzy we własna wartość .
Na piedestał, wynosi własne talenty i osiągnięcia . Tworzy w sobie fantazje o sukcesie , władzy i pięknie. Czuje się specjalny !
Jest bardzo zarozumiały , nierzadko arogancki , zazdrosny i bez uczuć .
W głębi, jest jednak bardzo wrażliwy , niepewny siebie , delikatny. Niesamowicie obawia się konfrontacji . Na krytykę reaguje złością i pogardą.
Częste niepowodzenia, mogą doprowadzić go do depresji , ataków paniki a nawet samobójstwa .
Narcyzm, rozwija się na płaszczyźnie socjalnej , psychologicznej i biologicznej. Naukowcy twierdzą , iż duży wpływ na to zaburzenie mają rodzice. Poświęcanie zbyt małej uwagi dziecku, krytyka za strach i niepowodzenia, mogą w dużym stopniu przyczynić się do rozwinięcia tego zaburzenia .
Nierzadko narcyz wywodzi się z „zatrutego” środowiska (zła sytuacja materialna, niewykształceni rodzice).
W celu wyleczenia tego zaburzenia, stosuje się długoterminową terapię poznawczą . W wielu przypadkach, narcyz nawet nie ma nawet pojęcia o swoim syndromie .
Niestety, nie istnieje żadna terapia lekowa. W niektórych przypadkach, specjalista może przepisać antydepresanty czy też leki przeciwlękowe .
Za błędy przepraszam. Staram się jak mogę 😊. Wyjechałam, gdy byłam “mała” i od 25 nie używam języka polskiego ale pozostał we mnie wielki sentyment do kraju ….. Serdecznie pozdrawiam!
(UWAGA: Wszystkie artykuły, zamieszczone na blogu mają charakter zwykłych definicji i oparte są na ogólnodostępnych wiadomościach zawartych w encyklopediach i materiałach naukowych. Wszystkie opisane informacje, nie stanowią porady medycznej i mogą być niedokładne . Treści, przedstawione są wyłącznie w celach ilustracyjnych i nie zastępują w żaden sposób porady lekarskiej).
Instagram: https://www.instagram.com/anita.j.valerio/
(*Zamieszczone zdjęcie pochodzi z Pixabay)