Masz tak wiele marzeń i aspiracji ale nie potrafisz zrozumieć dlaczego niczego nie doprowadzasz do końca? Wszystkie twoje plany (a jest ich tak wiele) są niejasne i pomieszane?
Mijają lata a tymczasem twoje życie pozostaje takie samo jak zawsze. Wykonujesz kilka prac tylko po to, by zaspokoić swoje zachcianki … Lecz nieustannie marzysz.. Marzysz, że pewnego dnia coś się wydarzy, że twoja sytuacja nareszcie się odblokuje i że świat w końcu zrozumie ile jesteś wart!
Jeśli ten opis wydaje ci się znajomy to chce cię pocieszyć, iż nie jesteś sam: z powodu zmian społecznych i niepewnej sytuacji na rynku pracy problem ten dotyka coraz większej liczby młodych ludzi.
Pokolenie „Wiecznych Nastolatków” .
Niektórzy ludzie mają ambitne pragnienia i cele życiowe, ale nie poprzestają tylko na marzeniach. Wiedzą, że realizacja marzeń wymaga nie tylko odwagi, talentu, kreatywności i sporej dawki szczęścia: wiedzą, że aby uzyskać to, czego chcą, będą musieli zapłacić wysoką cenę a oni są gotowi to zrobić! Są bowiem świadomi, że aby zaspokoić swoje aspiracje, trzeba mieć w sobie samodyscyplinę, ducha poświęcenia, zdolność wytrwania w trudnych sytuacjach a także dobrą umiejętność planowania.
Wszystkie wyżej opisane cechy, są niestety bardzo słabo rozwinięte u tak zwanego „wiecznego nastolatka”. Kiedy wieczny nastolatek o czymś marzy, dostrzega tylko pozytywne strony swojego projektu. Nie potrafi przewidzieć jak bardzo będzie musiał się w ów projekt zaangażować. Nie bierze pod uwagę ryzyka ani też ogromu pracy, którą będzie musiał wykonać.
Często w projektach „wiecznego nastolatka” , możemy dostrzec element ucieczki od rzeczywistości: generalnie marzy on o karierze artysty, aktora, tancerza a robi to nie ze względu na zamiłowanie do sztuki, co z pragnienia wyróżnienia się z tłumu i wyboru miejsca pracy w którym nie obowiązują zwykłe zasady.
Przyciąga cię określony rodzaj kariery, ponieważ wyobrażasz sobie, że zostaniesz zwolniona z zasad (obowiązek punktualności, ubierania się w określony sposób, wykonywania pracy, wypełniania poleceń szefa)? Innymi słowy, marzysz o tym aby robić to, co chcesz, jak chcesz a najlepiej szybko sprawnie i za wielkie pieniądze?
Lecz kiedy sen ten, zderza się z rzeczywistością i kiedy zdajesz sobie sprawę, że kwestie te nie są tak łatwe i przyjemne (jak według ciebie być powinny), porzucasz projekt i zaczynasz od kolejnego marzenia.
Dlaczego nie mogę zrozumieć, czego tak na prawdę chcę?
W tym akapicie pokrótce wyjaśnię niektóre przyczyny psychologiczne i socjologiczne, które mogą być podstawą przedłużonego okresu dojrzewania. Oczywiście jest to złożony temat, który nie może być wyczerpująco omówiony w tak krótkim artykule.
Strach przed podjęciem złej decyzji …
Aktualnie, nasze społeczeństwo oferuje nam wiele możliwości samorealizacji: możemy zdecydować gdzie mieszkać, co studiować, co robić, czy wyjść za mąż, czy mieć dzieci. Jednocześnie, ta różnorodność wyborów, może budzić niepokój: trudno zrozumieć, która spośród tak wielu możliwych alternatyw jest dla nas najbardziej odpowiednia.
Niektóre osoby odczuwają strach przed obraniem tylko jednego kierunku w życiu, ponieważ wiedzą, że wybór jednej ścieżki czasami oznacza rezygnację z drugiej i boją się pominąć coś pięknego lub też odczuwają panikę przed nie dokonaniem najlepszego możliwego wyboru. Takie podejście jest widoczne u ludzi, którzy nieustannie przechodzą z jednego związku do drugiego, ciągle zastanawiając się, czy powinni spróbować zbudować coś z obecnym partnerem, czy też poszukać nowego jeszcze lepszego.
Wiele osób świadomie nie dokonuje konkretnych wyborów (ani na polu sentymentalnym, ani na rynku pracy), ponieważ nieświadomie chcą one zostawić sobie wszystkie drzwi otwarte. Wynika to zarówno z obawy przed dokonaniem złego wyboru jak i ze względu na szerszą drogę ucieczki w przypadku trudnej lub nudnej sytuacji.
Trudność dokonywania ostatecznych wyborów zarówno w sferze zawodowej jak i sentymentalnej, opiera się na niezdolności do tolerowania limitów.
Rozpowszechniona postawa psychologiczna w naszym społeczeństwie (mit), że każdy jest architektem swojego przeznaczenia i że jeśli tylko jest się wystarczająco zaangażowanym, można osiągnąć dowolny cel w życiu – wyrządziła więcej złego niż dobrego. Młodym ludziom wydaje się, iż wystarczy zwykła wizualizacja a pieniądze same spadną z nieba.
Od dzieciństwa przekazuje nam się wiadomość, że jeśli naprawdę tego chcemy, możemy stać się kimkolwiek pragniemy.
Młodemu człowiekowi, życie wydaje się oferować nieograniczone możliwości. Ale ten zakres wyborów jest bardziej teoretyczny niż rzeczywisty: w rzeczywistości uniwersytet stał się fabryką dla bezrobotnych, rynek pracy jest coraz bardziej wymagający i konkurencyjny a „zaistnienie” w świecie jest coraz trudniejsze.
Wiele osób wybiera wymagające kariery, opierając się bardziej na swoich pragnieniach niż biorąc pod uwagę rzeczywiste możliwości rynku pracy i umiejętności.
Takie osoby, są ukierunkowane na tak zwane zawody „nadzwyczajne” lecz nie biorą pod uwagę swoich „zwykłych” umiejętności. Bardzo często, są one pozbawione talentu, samodyscypliny, zdolności przetrwania w trudnych sytuacjach, poświęcenia. Przede wszystkim, brakuje im chłodnego spojrzenia na to, co oferuje rzeczywistość.
Strach przed porażką.
Tych, którzy wyznaczają sobie zbyt ambitne cele (w odniesieniu do swoich prawdziwych umiejętności) i tych, którzy żyją z dnia na dzień, nie wyznaczając sobie żadnych celów, często łączy strach przed porażką. Ci, którzy celują zbyt wysoko, mogą to robić by mieć późniejszy pretekst: jeśli by im się nie udało. Ci, którzy nie wiedzą czego tak na prawdę chcą i nie podejmują żadnej inicjatywy, unikają niebezpieczeństwa porażki. W końcu lepiej jest pomyśleć, że nie miało się odwagi aby coś zrobić, niż zrobić to i przekonać się, że umiejętności nie były tak wspaniałe, jak ktoś sądził.
Czasami przechodzenie od jednego projektu do drugiego i nieukończenie żadnego z nich (a zatem porażka w życiu) może być nieświadomym sposobem buntu, przeciwko wygórowanym oczekiwaniom własnych rodziców.
Jak odnaleźć drogę w życiu.
Wyjście ze stanu stagnacji nie jest łatwe. Wiele osób odkłada wybory z obawy przed popełnieniem błędów, ale nie zdają sobie sprawy, że „nie wybranie” już oznacza dokonanie wyboru. Naszą przyszłość budujemy na podstawie codziennych małych decyzji!
Weź odpowiedzialność za swoje życie!
Wiele osób , które nie potrafią znaleźć własnej drogi życiowej czuje, że pewnego dnia nagle wszystko się zmieni i wreszcie osiągną upragniony sukces – sukces na jaki zasługują. Lecz w życiu, wszystkie rzeczy muszą być organizowane na bierząco. O tym, jakie będzie nasze jutro, świadczy dzień dzisiejszy – to także dziś, dokonujemy wyborów. Innymi słowy, jeśli chcesz aby Twoje marzenia się spełniły: działaj i wybieraj!
Przełóż swoje marzenia na projekty.
Zadaj sobie pytanie: jakie umiejętności są potrzebne do osiągnięcia mojego celu? Jakie umiejętności już posiadam a które powinienem ulepszyć lub zdobyć? Jakie kroki muszę podjąć?
Ważne jest, aby sporządzić projekt w jak najbardziej konkretny i szczegółowy sposób: biorąc pod uwagę:
-koszty;
– kroki, które należy podjąć;
– terminy.
Bardzo ważne jest, aby wyznaczyć sobie termin wygaśnięcia projektu (jeśli nie uda się osiągnąć czegoś w wyznaczonym terminie, należy powrócić do bardziej konkretnych planów).
Jeśli wszystkie twoje próby się nie powiodą, musisz mieć odwagę przyznać, że być może wybrana ścieżka jest zbyt trudna lub nieodpowiednia.
Twórz plany długoterminowe.
Wieczny nastolatek, żyje z dnia na dzień nie myśląc o przyszłości. Żyje on w harmonii ze społeczeństwem, charakteryzującym się coraz większą niestabilnością. Nie wiedząc, co zrobić ze swoim życiem, pozwala dać się ponieść prądowi: zapisuje się na uniwersytet (zdając tylko jeden lub dwa egzaminy rocznie), wykonuje jakąś dorywczą pracę, stara się nie oddalać od świata rozrywki i muzyki. Niestety lata mijają i bardzo łatwo jest się obudzić z tak zwanym wróblem w garści i wszystkimi tego konsekwencjami.
Bądź realistą!
Życie nie oferuje nieograniczonych możliwości: należy wziąć pod uwagę ograniczenia czasowe i ekonomiczne związane z rynkiem pracy. Wiele osób odmawia pracy, ponieważ nie jest ona całkowicie zgodna z ich oczekiwaniami lub marzy o karierze, której z aktualnym życiorysem (CV) nigdy nie będą mogły uzyskać. Jest to pozytywne działanie jeśli dana osoba ma wiele do zaoferowania (ma przy tym możliwości wyboru), ale jeśli nie, należy nauczyć się akceptować to co się otrzymuje, starając się jednak ciagle poprawić swoją pozycję. Ważne jest aby mieć pracę, którą się lubi, ale jeszcze ważniejszym jest praca, która pozwala na godne życie!
Niektórzy ludzie nie mają pojęcia co zrobić z własnym życiem. Odkładają więc wszystko na później w oczekiwaniu na rodzaj eureki, która pozwoli im zrozumieć którą ścieżkę wybrać. Podczas, gdy niektóre osoby już od wczesnego dzieciństwa wiedzą co chcą w życiu robić, inne dowiadują się tego po drodze.
Innymi słowy, lepiej zrozumiesz swoje powołanie wystawiając się na próbę! Może to oznaczać przyjęcie pracy, którą lubisz, zrobienie jakiegoś kursu, zapisanie się na lekcje języka obcego, założenie własnej malutkiej działalności.
Zadaj sobie pytanie, czy w poszukiwaniu nowej ścieżki, twoją główną motywacją nie jest ucieczka od obecnej sytuacji. Nie zawsze nowy projekt jest najlepszym rozwiązaniem. Czasami, odkrycie na nowo własnych umiejętności, może stanowić punkt zwrotny.
Za błędy przepraszam. Staram się jak mogę 😊. Wyjechałam, gdy byłam “mała” i od 25 nie używam języka polskiego ale pozostał we mnie wielki sentyment do kraju ….. Serdecznie pozdrawiam!
(UWAGA: Wszystkie artykuły, zamieszczone na blogu mają charakter zwykłych definicji i oparte są na ogólnodostępnych wiadomościach zawartych w encyklopediach i materiałach naukowych. Wszystkie opisane informacje, nie stanowią porady medycznej i mogą być niedokładne . Treści, przedstawione są wyłącznie w celach ilustracyjnych i nie zastępują w żaden sposób porady lekarskiej).
Instagram: https://www.instagram.com/anita.j.valerio/
(*Zamieszczone zdjęcie pochodzi z Pixabay)