ADHD z angielskiego Attention Deficit Hyperactivity Disorder to zespół nadpobudliwości psycho-ruchowej, połączony z deficytem uwagi, zaburzeniami hiperkinetycznymi oraz brakiem koncentracji .
Nazwa ta, została wprowadzona w 1902 roku przez brytyjskiego pediatrę George’a Still’a.
Syndrom ADHD, to zaburzenie neurobiologiczne, pojawiające się we wczesnych latach dzieciństwa .
Dzieci z tym syndromem, charakteryzują się: brakiem uwagi i koncentracji, nadpobudliwością, nad-impulsywnością, nadruchliwością.
ADHD, występuje u 6-7% dzieci .
Kiedyś przypuszczano, iż syndrom ten, występuje częściej u chłopców, obecne badania potwierdzają fakt, iż jest on w równym stopniu obecny także u dziewczynek .
ADHD występuje też u młodzieży i u osób dorosłych – jednak o troszkę innym zabarwieniu, związanym z procesami socjalnymi .
Przyczyny ADHD nie są do końca znane . Mówi się o podłożu genetycznym oraz o zmianach w niektórych częściach mózgu , odpowiedzialnych za regulowanie uwagi .
Jako przyczyny, wymienia się także: przedwczesny poród, nałogi matki (alkohol i tytoń ), kontakt z ołowiem podczas pierwszych lat życi , infekcje matki przed i w czasie ciąży, urazy głowy .
ADHD objawia się impulsywnością, nadmierną aktywnością i brakiem koncentracj . Dzieci nią dotknięte, nie potrafią skupić się na jednym zadaniu i maja trudności z doprowadzeniem go do końca. Są pobudzone, buntownicze, lubią prowokować i są agresywne .
Badania z 2009 roku ujawniły, iż właśnie pobudzenie pomaga tym dzieciom w skupieniu się na jednym argumencie.
W osobach dotkniętych ADHD, wyraźnie notujemy nikłe skupienie się na detalach, nagminne zapominanie (także bardzo ważnych kwestii) . Trudności w zakończeniu rozpoczętego działania oraz skoncentrowaniu się na tylko jednej rzeczy .
Czasami dzieci takie, wydają się bardzo leniwe, pozbawione uwagi i nie okazujące zainteresowania. Mówi się, że bujają w obłokach .
Są bardzo impulsywne i mają poważne trudności z pozostaniem przez dłuższy czas w jednym miejscu. Nie potrafią „utrzymać ” pozycji siedzącej – a gdy są do tego zmuszone, bez przerwy wymachują nogami .
Nie zdają sobie sprawy z żadnych konsekwencji, ani też nie potrafią wyobrazić sobie ewentualnego zagrożenia .
Podczas rozmowy z innymi, często się czerwienią i niejednokrotnie, nie dopuszczają osób do słowa lub przerywają czyjąś wypowiedź .
Wyróżnia ich brak cierpliwości. Trudności z oczekiwaniem np. w kolejce – w takich przypadkach, ciagle się wiercą lub cały czas rozmawiają .
Nierzadko, przy symptomie ADHD występują też inne zaburzenia psychiczne jak np:
– zaburzenie buntowniczo-prowokacyjne,
– zaburzenie postępowania,
– zaburzenie nauki ( dysleksja, dysgrafia),
– syndrom ruchliwych nóg (często spowodowany brakiem żelaza i anemią),
– zaburzenie snu.
Rzadziej spotykanymi są :
– zaburzenie osobowości borderline,
– zaburzenia humoru ( dwubiegunowe lub depresyjne),
– niepokój,
– zaburzenie obsesyjno- kompulsywne.
ADHD, diagnozuje neuropsychiatra dziecięcy, przeważnie na podstawie dogłębnej obserwacji.
W celu określenia zaburzenia, muszą pojawić się pewne czynniki : musi ono wystąpić przed 7 rokiem życia i utrzymywać się przez minimum 6 miesięcy w kilku kontekstach życia na raz : szkoła, rodzina, społeczeństwo .
W celu leczenia ADHD, stosuje się terapię zachowawczą i wprowadza zmiany do aktualnego stylu życia. Terapię wspomaga się lekami.
Za błędy przepraszam. Staram się jak mogę 😊. Wyjechałam, gdy byłam “mała” i od 25 nie używam języka polskiego ale pozostał we mnie wielki sentyment do kraju ….. Serdecznie pozdrawiam!
(UWAGA: Wszystkie artykuły, zamieszczone na blogu mają charakter zwykłych definicji i oparte są na ogólnodostępnych wiadomościach zawartych w encyklopediach i materiałach naukowych. Wszystkie opisane informacje, nie stanowią porady medycznej i mogą być niedokładne . Treści, przedstawione są wyłącznie w celach ilustracyjnych i nie zastępują w żaden sposób porady lekarskiej).
Instagram: https://www.instagram.com/anita.j.valerio/
(*Zamieszczone zdjęcie pochodzi z Pixabay)